[NC!] ชายตั้ม | บทที่ยี่สิบสอง (22)

ชายตั้ม  : บทที่ยี่สิบสอง

-------------------------

ต่อจากในเว็บ

ดวงตาคู่สวยช้อนมองในยามที่เอ่ยปากด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน ชายตั้มตอนนี้โดนมอมเมาด้วยเสน่ห์ของอีกฝ่ายจนถอนตัวไม่ขึ้น แม้จะยังมีความกังวลในใจ แต่พอได้สัมผัส ได้ลูบไล้ร่างกายตรงหน้า ก็ราวกับจิตอกุศลในห้วงลึกของจิตใจยิ่งแกร่งกล้ามากขึ้นเท่านั้น

เอาเลยตั้ม มึงเอาเลย ทุบหม้อข้าวเลยไอ้ตั้ม เผด็จศึกเลย!

“จูบสิ รออะไร”

เอ้า น้องบัวสั่งเอาๆเลยเว้ย!

แต่เมื่อได้ยินเช่นนั้น มีหรือที่โอกาสงามๆแบบนี้ชายตั้มจะยอมปล่อยให้หลุดมือ พอเขาอนุญาต ก็เป็นอีกครั้งที่ชายตั้มจะพุ่งเข้าไปหาแล้วบดริมฝีปากเข้าใส่ เอวบางถูกแขนของชายตั้มรวบเอาไว้ กระชับให้เขาเข้ามาใกล้ตัวเองมากยิ่งขึ้น ในท่าทางเช่นนี้ ทำให้ใบหน้าของบัวอยู่สูงกว่าเล็กน้อย ชายตั้มจึงต้องเงยหน้าเพื่อมอบจูบให้กับอีกฝ่าย

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไร ที่รสชาติจูบพวกนั้นเริ่มที่จะรุนแรงขึ้น ไม่ต่างอะไรกับลมหายใจร้อนผ่าวของทั้งคู่

คล้ายกับว่า นาทีนี้ ไฟของพวกขได้ถูกจุดติดขึ้นมาแล้ว

สองมือของบัวโอบกอดพร้อมลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังกว้าง สลับกับเลื่อนขึ้นมาขยุ้มเส้นผมสีเข้ม ส่งเสียงร้องท้วงบ้างในบางครั้งที่เริ่มรู้สึกเจ็บริมฝีปาก เพราะชายตั้มจูบแรงเกินไป

ฝ่ายคนเป็นพี่ก็โดนรุกแรงไม่แพ้กัน บั้นเอวเพรียวไม่อยู่สุกเลย ขยับบดเบียดไปมาจนทำเอาอะไรๆที่มันเคยอยู่สงบนิ่งไปชั่วขณะ เริ่มที่จะกลับมามีปฏิกิริยาอีกครั้ง บวกกับกลิ่นหอมอ่อนๆจากคนที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ ก็ยิ่งชวนให้ชายตั้มเผลอลงแรงบีบเค้นเอวของคนบนตักแรงๆไปทีจนบัวสะดุ้งเล็กน้อย

ทั้งคู่ผละออกจากกันเพียงเสี้ยววินาที สบตากันและกัน ก่อนที่บัวจะค่อยถูกประคองลงนอนราบไปกับเตียง ชายตั้มวางเขาอย่างทะนุถนอม หยิบเอาหมอนมาวางรองให้เสร็จสรรพ รองศีรษะ รองสะโพกให้ พร้อมกับโน้มตัวลงมากดจูบหน้าผากบาง พวงแก้มทั้งสองข้างที่กำลังขึ้นสีระเรื่อ ไล่ลงไปจนถึงหัวเข่ากลมมน สัมผัสอ่อนโยนที่ได้รับช่างแตกต่างกับรูปลักษณ์ภายนอกของชายตั้มเสียเหลือเกิน

บัวเม้มปากแน่น ในยามที่ชายตั้มยืดตัวขึ้นเพื่อถอดเสื้อออกทางศีรษะ ทำเอาเส้นผมยุ่งเหยิงไม่เป้นทรง แต่กลับดูเย้ายวนกว่าเวลาปกติเป็นเท่าตัว ยิ่งพอได้เห็นหน้าท้องแกร่งเป็นลอนสวนกับสีผิวออกแทนของเจ้าตัว ใบหน้าก็คล้ายกับถูกนาบไว้ด้วยเหล็กร้อนแดง ต้องรีบเอียงซบหมอนที่หนุนอยู่ สองมือเผลอขยำที่นอนแน่นขึ้นโดยอัตโนมัติ

ชายตั้ม แม้จะมีชื่อเสียงเรื่องความอับโชคในรักก็จริง หากแต่วาสนาทางด้านหน้าตาและเสน่ห์ของเขาก็ไม่อาจจะเรียกได้ว่าด้อยค่าเลย ไม่เลยสักนิด

บัวนึกโกรธแทนคนที่เคยทอดทิ้งชายคนนี้ไป โกรธคนพวกนั้นที่เคยทำให้ชายตั้มต้องเจ็บช้ำ แต่เมื่อลองนึกๆดูแล้ว ถ้าหากคนพวกนั้นไม่ยอมปล่อยมือจากชายตั้ม ก็คงไม่มีวันที่เขาจะได้โอบกอด และได้รับจูบหวานๆ พร้อมกับสัมผัสอ่อนโยนจากผู้ชายคนนี้เป็นแน่

หลานยายแต้มหน้าเห่อร้อนกว่าเดิมเมื่อได้ยินเสียงถอดกางเกง และเสียงฉีกซองถุงยางอนามัยดังขึ้นแข่งกับเสียงฝน หัวใจเต้นแรงและเร็วจนน่ากลัว เม้มปากเล็กน้อยก่อนที่จะใช้สายตาซุกซนลอบมองดูคนที่ยังนั่งอยู่ แทรกกายอยู่ระหว่างขาทั้งสองข้างของตัวเอง

ชายตั้มจัดการสวมใส่ถุงยางอนามัยด้วยท่าทางไม่รีบร้อน แม้จะมีมือสั่นบ้างเพราะความตื่นเต้น แต่ยังดีที่เขาสามารถประคองสติเอาไว้ได้แล้วระลึกถึงเนื้อหาที่เคยอ่านผ่านตาในอินเทอร์เน็ต ว่าจะต้องเตรียมตัวอย่างไรสำหรับการร่วมรักกับร่างกายของคนที่มีอะไรๆเหมือนๆกัน

“จ...เจลด้วย”

“จ๊ะ?”

“ในถุงนั้น”

ชายตั้มหันไปมองตามปลายนิ้วเรียว ถุงพลาสติกจากร้านสะดวกซื้อที่บัวเอ่ยปากขอแวะตั้งแต่ตอนที่กลับมาจากร้านอาหารยังคงวางอยู่ข้างเตียง และเมื่อหยิบมา เขาก็พบกับอุปกรณ์สำหรับอำนวยความสะดวกในคำคืนนี้สองสามชิ้นอยู่ด้านในนั้น นึกๆไปก็ชักจะเริ่มเขินขึ้นมาบ้าง แบบนี้น่ะ มันก็แปลว่าบัวคิดเผื่อถึงเรื่องพวกนี้มาตั้งแต่ตอนนั้นเลยหรือ?

“อื้อ”

“น้องบัวอย่าน่ารักมากได้ไหม แค่นี้พี่ตั้มก็หลงจะแย่อยู่แล้ว”

คำเยินยอเช่นนั้นทำให้คนที่กำลังนอนหน้าแดงต้องรีบยกมือข้างหนึ่งขึ้นมาบังหน้าตัวเองเอาไว้ทันที บัวเขินอายจนไม่กล้าจะสบตาอีกคน ตัดสินใจกลบเกลื่อนความเขินด้วยการแย่งเอาขวดเจลหล่อลื่นมา แล้วจัดการมันกับร่างกายของตัวเองอย่างรู้งาน ปลายนิ้วเปียกชื้นไปด้วยเจลเย็นๆแทรกเข้าไปในร่างกาย ขยับขยายและควานมันไปมาเพื่อปรับให้ร่างกายของตนเองพร้อมสำหรับการสอดใส่

มันก็จริงที่บัวเคยผ่านเรื่องเช่นนี้มา เขาเองก็เคยมีแฟนเป็นผู้ชาย จะมีหลับนอนกันบ้างก็ไม่ใช่เรื่องแปลก วิธีในการเตรียมตัว วิธีในการรับมือ เขาก็พอจะมีความรู้มาบ้าง ครั้งล่าสุดที่ได้มีเพศสัมพันธ์กับใครก็นานมากแล้ว ตั้งแต่สมัยที่ยังรักกันกับแฟนเก่าดี เพราะแบบนี้ บัวจึงต้องใช้เวลาสักเล็กน้อยเพื่อเตรียมตัวเองให้พร้อม

กะขนาดของชายตั้มแล้ว...ถ้าหากไม่เตรียมตัวดีๆ ก็อาจจะมีเจ็บได้เหมือนกัน

ฝ่ายลูกชายกำนันสุ่ย นาทีนี้นั่งนิ่งเป็นหินแข็งไปเสียแล้ว ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้มาเห็นปลายนิ้วเรียวสวยที่เขาชมนักชมหนากำลังแหย่เข้าไปในช่องทางด้านหลังเช่นนี้ บัวเอนหน้าซบหมอนใบโต พร้อมกันกับใช้มือขยับขยายช่องทางให้ตัวเอง ชายตั้มใจสั่นไปหมด ยิ่งได้เห็นเรือนร่างขาวเนียน ได้เห็นหน้าท้องที่หดเกร็งน้อยๆเช่นนั้น ก็อดใจไม่ไหวที่จะส่งมือไปลูบไล้และสัมผัสมัน โดยเฉพาะกับส่วนอ่อนไหวที่อยู่กลางกายของอีกคน

“อื้อ...”

เสียงครางของบัวหลุดออกมาให้ได้ยินเบาๆ ชายตั้มจึงขยับมือของตัวเองอีกครั้งเพื่อช่วยปรนเปรอให้ สลับกับใช้มืออีกข้างในการลูบไล้ร่างกายไปมาเบาๆ

“พ..พี่ตั้ม”

“จ๊ะ?”

“เอาเข้ามาได้ อื้อ แล้ว”

“น้องบัวแน่ใจนะ”

“อืม”

“น้องบัว”

“...”

“พี่ตั้มรักน้องบัวมากๆนะ รู้ใช่ไหม”

“...”

“ถ้าเกิดน้องบัวไม่ไหว รู้สึกว่ามันฝืนตัวเองเกินไป หรือไม่ชอบอะไรยังไง น้องบัวบอกพี่ได้ทันทีเลยนะ”

“อื้อ”

“พี่ตั้มจะทำให้ดีที่สุดนะ ขอบคุณที่น้องบัววางใจ”

ชายตั้มเอ่ย ก่อนที่จะโน้มตัวลงไปหอมแก้มทั้งสองข้างของคนที่ยังนอนอยู่ ค่อยดึงมือออกจากช่องทางนั้นเบาๆ สองแขนเท้าลงกับเตียง จ้องมองใบหน้าที่แดงก่ำของคนใต้ร่างอยู่อย่างนั้นด้วยความหลงใหล

“อ้ะ!” บัวสะดุ้งร้องออกมาเมื่อชายตั้มเริ่มส่งผ่านร่างกายของตนเองเข้ามา สองมือที่กำผ้าปูที่นอนยิ่งกำแน่นกว่าเดิมจนมือขึ้นข้อขาวไปหมด เขาหลับตาปี๋ พยายามที่จะผ่อนลมหายใจเพื่อคลายอาการเกร็งของร่างกาย

“ไหวไหมน้องบัว”

“อื้อ” บัวพยักหน้าตอบกลับ รับรู้ว่าชายตั้มกำลังก้มลงมาจูบตามกรอบหน้าและซอกคอของตนเอง มือข้างหนึ่งของชายตั้มจับเอวเอาไว้ ส่วนมืออีกข้างก็เลื่อนมาลูบศีรษะกันคล้ายต้องการจะปลอบประโลม ท่อนล่างค่อยดันเข้ามาเรื่อยๆ บัวไม่รู้แล้วว่าความลึกของมันเข้าไปจนถึงไหน เขาทำได้เพียงนอนหลับตาปี๋ กำมือแน่นเช่นนี้ก็เท่านั้น

“อ้ะ!”

กว่าที่จะเชื่อมร่างกายเข้าหากันอย่างเสร็จสมบูรณ์ก็ใช้เวลาไปสักพัก บัวค่อยๆลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง มองดูร่างกายใหญ่โตของชายตั้มที่ยังคงคร่อมทับเหนือร่างของตนเอง ชายตั้มนาทีนี้ช่างดูน่าหลงใหลเกินกว่าที่จะบรรยายออกมาได้ เขาดูร้อนแรงกว่าปกติเป็นเท่าตัวเลยด้วยซ้ำ สองแขนแกร่งเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเช่นเดียวกันกับแผ่นหลังกว้าง บัวค่อยเอียงใบหน้าซบลงกับท่อนแขนที่ยังค้ำยันอยู่ข้างตัวเอง ใช้ริมฝีปากประทับรอยจูบเนิบๆเอาไว้ แล้วจึงอ้าปากเพื่อส่งลิ้นร้อนชื้นเลียตามแนวท่อนแขนนั้นเบาๆ

“อื้อ! อ้ะ อ้ะ!”

จากตอนแรกที่พยายามจะกลั้นเสียงคราง กลับกลายเป็นว่าพออีกคนเริ่มที่จะเคลื่อนขยับ บัวก็เผลอสะดุ้งร้องออกมาอย่างเสียไม่ได้ อายก็อายที่จะต้องส่งเสียงเช่นนั้นให้ชายตั้มได้ยิน แต่ดูเหมือนเขาคนนั้นจะพึงพอใจไม่น้อยที่ได้ยินเสียงหวานระรื่นหูดังขึ้นด้วยน้ำมือตัวเอง ชายตั้มใช้สองมือเลื่อนมาจับประคองเอวบาง พยายามที่จะขยับตัวอย่างเนิบนาบเป็นจังหวะในช่วงแรก กังวลว่าจะทำอีกคนเจ็บ แต่พอเห็นว่าบัวไม่ว่า ไม่ท้วงอะไร จากความเนิบนาบก็ค่อยไต่ระดับเร็วขึ้น

“อื้อ!”

ภายในช่างร้อนรุ่มและรัดแน่นเสียจนชายตั้มแทบจะเสียสติไปหลายต่อหลายครั้ง หน้าท้องแบนราบหดเกร็งเป็นระยะ สองมือลูบตามบั้นเอว ไล่ลงมาจนถึงสะโพก เผลอลงแรงบีบขยำเพียงนิดก็ขึ้นรอยมือเสียแล้ว

“น้องบัว เจ็บไหม”

“อ้ะ อ้ะ”

“ตอบพี่ตั้มก่อนค่ะ น้องบัวเจ็บหรือเปล่า”

บัวเลื่อนมือขึ้นมาลูบหน้าท้องตัวเอง วางมันเอาไว้อย่างนั้น ก่อนที่จะต้องลืมตาขึ้นมองคนที่ยังอยู่เหนือร่างตัวเอง เมื่อชายตั้มเลือกที่จะยื่นมือทั้งสองข้างมาสอดและกอบกุมฝ่ามือคู่สวยทั้งสองข้างของบัวเอาไว้ ยกมันขึ้นจรดริมฝีปากเพียงนิด สัมผัสอ่อนหวานและอ่อนโยนที่ได้รับช่างชวนให้ใจสั่นได้อย่างง่ายดาย

“พี่ตั้มรักน้องบัวมากๆนะ”

“อ้ะ อ้ะ ร...อื้อ รู้แล้ว”

“น้องบัวบอกรักพี่ตั้มสักครั้งให้ชื่นใจได้ไหม”

“อื้อ!”

“ได้ไหมคะคนดี”

บัวหน้าเห่อร้อนไปหมด ทำท่าจะดื้อดึงไม่ยอมพูด เม้มปากคล้ายอยากจะกลั้นเสียงคราง ชายตั้มแทนที่จะเห็นใจกันก็กลับขยับเอวเร็วขึ้น กระทั่งมันเข้ามาลึกกว่าเมื่อครู่นี้ บัวนอนบิดเร่าไปทั้งตัว ชายตั้มกระแทกเข้ามาทีก็ทำเอารู้สึกจุกไปหมด ก่อนที่จะต้องสั่นไปทั้งตัวเมื่อรู้สึกว่าส่วนปลายของมันทิ่มเข้าที่บางจุดอย่างจัง

“อ๊ะ อ๊า!”

ชายตั้มยิ้มร้ายเมื่อเห็นเรียวขาทั้งสองข้างของบัวสั่นระริกพร้อมทำท่าคล้ายจะหนีบเข้าหากัน สองมือจึงจับมันแยกออกทันที แล้วตัดสินใจที่จะโถมกาย หยัดเอวเข้าใส่ เพื่อบดขยี้จุดดังกล่าวให้ถี่รัวกว่าเดิม กระทั่งใบหน้าสวยเริ่มเบ้ น้ำตาคลอจนเต็มหน่วยตา ก่อนที่มันจะรินไหลลงมาตามข้างแก้ม  สองมือที่เคยสอดกุม กลับถูกชายตั้มรวบเอาไว้ จับมันยึดไว้เหนือศีรษะด้วยมือเพียงข้างเดียว ส่วนมืออีกข้างก็เลื่อนมาช่วยชักรูดส่วนอ่อนไหวที่กำลังเปียกชื้นลื่นมือ โดนรุกล้ำทั้งด้านหน้าด้านหลังในเวลาเดียวกันเช่นนี้ บัวก็ยิ่งสะอื้นไห้ออกมาเพราะทำตัวไม่ถูก

“อื้อ! พ..พี่ตั้ม อึก เร็ว เร็วไป ช้าๆ อ๊า! ช้า...ชะ..”

พอชายตั้มเริ่มที่จะมัวเมาไปกับแรงอารมณ์เข้าหน่อยก็เผลอปล่อยตัวเองไปตามสัญชาตญาณ หยัดเอวใส่ถี่รัวโดยไม่ทันได้กะแรง บัวหน้าเบี้ยวไปหมด ต้องรีบเอ่ยท้วงเพราะรู้สึกว่ามันเข้าไปลึกเกินไปจนจุก สองขารังแต่จะหนีบเข้าหากัน ใบหน้าแดงก่ำเชิดขึ้นในยามที่รู้สึกเสียวไปหมดจนทำตัวไม่ถูก ลำคอสวยระหงกลายเป็นพื้นที่ฝากฝังร่องรอยจากริมฝีปากของชายตั้ม ที่ตอนนี้ทั้งดูดดึง ทั้งขบกัดอย่างแรงจนมันขึ้นรอยเต็มไปหมด

“อ้ะ อ้ะ! พี่ตั้ม พี่ตั้ม”

ยิ่งได้ยินเสียงหวานร้องเรียกชื่อตัวเองข้างหู มีหรือที่ชายตั้มจะอดทนไหว ไม่ยอมที่จะขยับช้าลง ซ้ำยังเอาแต่ใจโดยการจับสองขาแยกออกกว้าง แทรกตัวเองเข้าไปให้แนบชิดอีกคนมากขึ้น กระทั่งวินาทีต่อมา บัวก็ไม่อาจจะทนรับสัมผัสอันร้อนแรงพวกนั้นได้ไหว ของเหลวมากมายปะทุออกมาจากส่วนปลายของแหก่นกายเล็ก มันสั่นระริกอย่างน่าเอ็นดูเช่นเดียวกันกับร่างกายของบัวในตอนนี้ เสียงหอบหายใจของบัวดังลั่นแข่งกับเสียงฝน ทั่วทั้งร่างชื้นเหงื่อไปหมด แต่ถึงอย่างนั้น กลิ่นหอมจากครีมอาบน้ำที่ยังติดบนผิวกายก็ยังคงอยู่ ชายตั้มยอมที่จะหยุดขยับเอวแล้วก้มหน้าลงไปสูดดมกลิ่นหอมที่ยังอยู่บนเนื้อตัวอีกคน

เขาหลงใหลในทุกส่วนของบัว ไม่มีตรงไหนเลยที่ชายตั้มไม่ชอบ มันงดงาม และไร้ที่ติไปหมด

“น้องบัว”

“แฮ่ก...”

“พี่ตั้มทำแรงไปหรือเปล่า”

ยังจะมีหน้ามาถามอีกหรือไง!

บัวตวัดตามองดูคนที่กล้าเอ่ยถามประโยคนั้น ทั้งๆที่เมื่อครู่นี้เพิ่งจะบดขยี้ร่างกายเขาอย่างแรง บอกให้เบาลงก็ไม่ยอมฟัง ก่อนที่จะต้องเม้มปากแน่นเมื่อรู้สึกว่าเจ้าสิ่งที่อยู่ในร่างกายยังคงพองตัว และถูกผนังด้านในบีบรัดเอาไว้อย่างแนบแน่น ซ้ำยังเต้นตอดตุบๆจนเริ่มรู้สึกเขินอาย ชายตั้มไม่มีวี่แววว่าจะใกล้ถึงฝั่งฝันเลยด้วยซ้ำ

บัวนอนหน้าแดง ชายตั้มยิ่งเห็นก็ยิ่งเอ็นดู อดใจไม่ไหวจะโน้มตัวลงไปมอบจูบหนักๆให้เป็นรางวัล ก่อนจะผละออก แล้วตัดสินใจที่จะพลิกร่างนั้นให้ขึ้นมาอยู่ด้านบนตัวเอง พลิกเอนกายนอนราบไปกับเตียงแทนที่ ปล่อยให้บัวนั่งหน้าเหวออยู่บนตัว สองมือสวยรีบผวายันหน้าท้องแกร่งเอาไว้ทันที บัวเบ้หน้าน้อยๆ ด้วยท่าทางนี้มันยิ่งเข้ามาลึกกว่าเดิม ชายตั้มแสร้งกระแทกเอวสวนขึ้นไปที คนด้านบนก็สะดุ้งร้องสุดตัวแล้วรีบตีมือลงมาอย่างไม่เบาแรงนัก

น้อยครั้งที่ชายตั้มจะเห็นบัวมีท่าทางฟึดฟัด พอได้เห็นแล้วก็รู้สึกเอ็นดูอยู่ไม่น้อย

“อย่าเพิ่งขยับได้ไหม!”

“จ้ะ พี่ตั้มเชื่อฟังเมียทุกอย่าง”

“ม...ไม่”

“ไม่อะไร”

“โอ้ย...ฮื่อ”

“ไม่อะไรหรือน้องบัว?”

“อย่า...เรียกแบบนั้น”

“แล้วทำไมพี่ตั้มจะเรียกไม่ได้”

“อื้อ!”

“ต้องอีกกี่ท่า น้องบัวถึงจะให้พี่ตั้มเรียกได้”

“อย...อ้ะ...อย่าเพิ่ง ขยับ อึ้ก!”

“ตอบเร็วค่ะน้องบัว เมื่อไรจะเรียกน้องบัวว่าเมียได้”

“พี่ตั้ม”

“ขาทูนหัว”

“อื้อ!”

“พี่ตั้มยอมน้องบัวขนาดนี้แล้ว มีบ้านให้บ้าน มีรถให้รถ มีตัวให้ตัว ใจคอเรียกว่าเมียแค่นี้น้องบัวจะใจร้ายไม่ให้เรียกเลยหรือไง”

“บ..บอกว่าอย่าเพิ่งขยับ!”

“เจ็บหรือ?”

“อ้ะ!”

“น้องบัวนะน้องบัว”

“...อะ...”

“งั้นพี่ตั้มไม่หยุดง่ายๆหรอกนะ”

“...”

“จนกว่าจะยอมให้พี่ตั้มเรียกว่าเมีย...คืนนี้อย่าคิดว่าพี่ตั้มจะหยุดให้ง่ายๆเลย”

บัวเบิกตากว้าง ก่อนที่จะต้องสั่นไปทั้งตัวอีกครั้ง

โอ้ย

มีผัวผิดคิดจนตัวตายจริงๆครั้งนี้

 

TBC.

#ชายตั้ม