25
ツ
“ดะ...เดี๋ยวก่อนดิ เธอ เฮ้ยยยย”
เสียงของพี่ฟู่ร้องห้าม เขาดูจะตกใจไม่น้อยเลยที่ได้ยินเราพูดออกไปแบบนั้น
แน่นอนว่า ณ จุดจุดนี้ นาทีนี้ มู่อิ๋งไม่รอแล้ว นาทีเงิน นาทีทอง ก็พี่ฟู่มันเป็นคนเริ่มก่อนไม่ใช่หรือไงล่ะ!
ถ้าพี่ฟู่มันไม่อ้อนขอเข้ามาในห้องเรา ป่านนี้มู่ก็คงนอนกระดิกเท้าเล่นเกมไปเรื่อยๆ
ไม่ต้องมานั่งหายใจหืดหาดๆแบบนี้หรอก!
รับผิดชอบเลย โทษฐานทำตัวน่ารักก่อน
“หมวย!”
พี่ฟู่หลับตาปี๋พอเห็นเราถอดเสื้อออกจากตัว
เขาเกร็งไปหมดเลย ดูสิดู เป็นถึงตั่วเฮีย แต่เขากลับช่างไร้เดียงสาอะไรขนาดนั้นก็ไม่รู้
เราใช้แรงที่มีในการดันตัวพี่ฟู่ลงไปนอนกับเตียงดีๆ เขาถึงได้ตกใจลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง
ใบหูขาวๆเริ่มขึ้นสีระเรื่อจนเรานึกเอ็นดูไปหมด
เอาจริงๆก็เขินนั่นแหละที่เปลื้องผ้าเปลื้องผ่อนต่อหน้าเขา
แล้วยังปีนมาคร่อมทับแบบนี้อีก แต่แล้วจะทำไม ใจกล้ากว่ามู่อิ๋งจะหาได้จากที่ไหน
ไม่ได้แล้ว รอมานานแล้ว เมื่อกี้นี้มันจะไม่เตลิดเลยถ้าพี่ฟู่ไม่จูบตอบแบบนั้นน่ะ
ก็มู่ขึ้นง่ายจะตายไป...มาทำแบบนี้ใส่แล้วยังไงก็ต้องรับผิดชอบนะ!
รับผิดชอบการกระทำของตัวเองเดี๋ยวนี้เลย
“ใจเย็นก่อนสิหมวย”
“อะไรของพี่เนี่ย”
“เธอ...โอ้ย
เธอ...พี่ตั้งตัวไม่ทัน เดี๋ยวก่อน”
“พี่ฟู่”
“...”
“มู่ไม่ไหวแล้วจริงๆนะ”
มือทั้งสองข้างของตั่วเฮียที่กำลังยันไหล่ของเราถึงกับอ่อนแรง
เราว่าเราจับทางได้แล้ว พี่ฟู่คงจะยังตกใจที่เราพุ่งเข้าใส่ตรงๆแบบนั้น เขาเลยทำท่าตื่นตูมจะหนีเรา
แต่พอมู่อิ๋งเปลี่ยนวิธี นั่งห่อไหล่ กระพริบตาปริบๆ แล้วพูดกับเขาเสียงอ่อนเสียงหวาน
แค่นั้นอาการต่อต้านของเขาก็หายไปในทันที ใบหูทั้งสองข้างยิ่งแดงจนขึ้นสีจัดมากกว่าเดิม
จับทางได้แล้วโว้ย!
เราสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วขยับใบหน้าเข้าไปใกล้
แสร้งทำสีหน้าออดอ้อน พรมจูบไปมารอบๆริมฝีปากของเขา
ขยับไล้ขึ้นไปบนพวงแก้มของพี่ฟู่ รับรู้ได้เลยว่าเขาหายใจแรงขึ้น แรงขึ้นเรื่อยๆ
เราเลื่อนมือข้างหนึ่งวางทาบทับลงไปบนหน้าอกของพี่ฟู่ หัวใจเขาเต้นเร็วมาก เร็วมากๆจนเรารู้สึกได้
“พี่ฟู่”
“...”
“ชอบมู่จริงๆใช่ไหม”
“...อือ”
“ถ้าชอบมู่ก็ถอดเสื้อออก”
สิ้นเสียงกระซิบแผ่วเบา
เราก็ผละออกมาดูผลงานของตัวเอง กดสายตาลงมองดูชายเสื้อของอีกคน พี่ฟู่นั่งนิ่ง เราเลยต้องยื่นมือไปเชยคางอีกคนให้เงยหน้าขึ้น
นิ้วโป้งเกลี่ยไปมาบนริมฝีปากของคนเป็นพี่ คลึงเล่นมันอยู่อย่างนั้นก่อนจะส่งมือไปกระตุกชายเสื้อของพี่ฟู่เบาๆ
เป็นสัญญาณว่าให้เขาจัดการกับมันสักที
มู่อิ๋งจะไม่ไหวอยู่แล้วนะ
อย่าให้รอนานกว่านี้เลยเถอะ
บรรดาหนังผู้ใหญ่เรทสิบบวกยี่สิบบวกที่เคยดูไหลกลับเข้ามาในหัวเป็นฉากๆ
เอาจริงๆก็แอบรู้สึกกระดากอายอยู่เหมือนกันที่แสดงด้านนี้ให้พี่ฟู่เห็นเป็นครั้งแรก
แน่ล่ะ อยู่ด้วยกันตั้งแต่เด็กจนโตป่านนี้ เราไม่เคยจะมายั่วเพศพี่ฟู่คาเตียงแบบนี้สักครั้งเดียว
เขาจะช็อก จะตกใจก็ไม่แปลก
พี่ฟู่มันคงไม่รู้ว่าได้แฟนเป็นเด็กที่หมกมุ่นเรื่องพวกนี้มากขนาดไหน
เรารอโอกาสที่จะได้มีประสบการณ์เรื่องนี้มานาน
ในที่สุด ในที่สุดก็วันนี้ก็มาถึง
เราเองก็ดีใจ...ดีใจมากๆที่ครั้งนี้จะได้ทดลองมันกับพี่ฟู่
“เธอ”
“อะไร”
“มือเธอ”
“อะไรเหรอ”
เราแกล้งเอ่ยถามกลับ
ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ว่าตอนนี้เขากำลังพูดถึงเรื่องอะไรอยู่ มือที่เคยจับชายเสื้อเลื่อนไปยังขอบกางเกงวอร์มเนียนๆ
ก่อนที่เราจะค่อยๆใช้ปลายนิ้วแทรกมันเข้าไปช้าๆ
ผ่านไปอีกไม่กี่วินาทีต่อมามือทั้งมือก็หายเข้าไปข้างในนั้น เราเลื่อนต่ำลงไปอีกนิดก่อนที่จะสะดุ้งโหยงเมื่อจู่ๆโลกก็พลิก
จากที่เคยเป็นฝ่ายอยู่ด้านบนก็ถูกพลิกลงมาเป็นฝ่ายนอนราบไปกับเตียงแทน
หัวใจของมู่อิ๋งเต้นแรงขึ้นมาอีกระดับเมื่อเห็นพี่ฟู่พลิกตัวขึ้นมาแทนที่
ใบหน้าของเขาอยู่ห่างจากเราไปไม่กี่คืบ
พอได้เห็นเขาจากมุมนี้แล้วมันก็แอบรู้สึกตื่นเต้นแปลกๆ แววตาของพี่ฟู่ฉ่ำน้ำจนน่ามองมากกว่าเดิม
มือข้างหนึ่งของเรายังคงข้างอยู่ในกางเกงอีกฝ่าย มู่อิ๋งอ้าปากเหวอเมื่อสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างภายใต้กางเกงผ้าตัวนั้น
อะ...ไอ้...ไอ้พี่ฟู่มันพร้อมสู้แล้ว
“พี่บอกใช่ไหมว่าเดี๋ยวก่อน”
“...”
“บอกแล้วว่าให้เดี๋ยวก่อน ไม่ต้องรีบสั่งก็ได้”
“...”
“เดี๋ยวพี่ทำเอง”
โอ้...มาย...ก้อด
ตบหน้าเราสักทีแล้วตะโกนดังๆสิว่าคนตรงหน้านี่คือต่งชิงซานจริงๆ
เรากลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่เมื่อเห็นภาพตรงหน้า
พี่ชายไอ้ไท่ผละออกก่อนที่จะถอดเสื้อยืดแสนจะเฉิ่มเชยของตัวเองออก
เขาโยนมันไปข้างๆเตียงราวกับว่าไม่ใส่ใจมันอีกต่อไป หัวพี่ฟู่ยุ่งเล็กน้อย
เราใจเต้นแรงขึ้นมาเมื่อได้เห็นร่างกายของพี่ฟู่ชัดๆ
แบบนี้มันก็เป็นการยืนยันว่าพี่ต้องคนนั้นไม่ได้เอารูปมาจากคนอื่นจริงๆสินะ...
แม่เจ้า มู่เอ้ยมู่ ทำไมโง่ขนาดนี้
ทำไมปล่อยให้พี่ชายเพื่อนคนนี้มันอยู่รอดมาได้นานขนาดนี้! ขอร้อง
อยากย้อนเวลากลับไปตั้งแต่วันที่พี่ฟู่มันบอกชอบวันแรก จะคบกันตั้งแต่วันนั้นเลย
บ้าจริง!
พี่ฟู่พอเห็นเราทำหน้าแบบนั้นเขาก็ค่อยๆโน้มตัวลงกลับมาหากัน
คราวนี้เข้ามาใกล้กว่าเดิม แขนทั้งสองข้างที่ค้ำอยู่ข้างตัวเผยให้เห็นกล้ามเนื้อพองาม
เราไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าภายใต้เสื้อเชยๆตัวนั้นจะมีสมบัติซ่อนเอาไว้อยู่ หุ่นของพี่ฟู่ดีจนเรายังแอบตกใจ
เพราะเราไม่คิดว่าพี่ฟู่มันจะเป็นคนดูแลร่างกายตัวเองเสียด้วยซ้ำ หุ่นแบบนี้ถ้าจะมีได้อย่างน้อยๆก็ต้องออกกำลังกายบ่อยพอสมควร
เวลาปกติเราเห็นเขาทำแบบนั้นเสียที่ไหน มีแต่กินแล้วก็นอน
แล้วดูลอนตรงหน้าท้องนั่นสิ...
“ลามกว่ะเธอ”
“...” มู่อิ๋งเงียบ
ไม่รู้ว่าควรจะตอบกลับอะไรดี เขาพูดถูกทุกอย่าง เราลามกจริงๆนั่นแหละ เป็นเด็กลามกเลย
ยิ่งเห็นเขาในตอนนี้เรายิ่งรู้สึกร้อนไปทั้งตัวยิ่งกว่าเดิมอีก
แกงจืดอะไร ไม่มีแล้ว
มีแต่ต้มยำทะเลหม้อไฟ ซู้ดซ้าดๆๆๆ
“ถ้ามากกว่านี้จะหยุดไม่ได้แล้วนะหมวย”
“พี่ฟู่”
“...”
“เลิกพูดมากได้ไหม สักทีเถอะ”
พอพี่ฟู่ได้ยินแบบนั้นเขาก็ยกยิ้มออกมาบางๆ
แล้วก้มหน้าลงมามอบจูบให้ หัวใจเรากระตุกวูบเมื่ออีกฝ่ายเพิ่มระดับความร้อนแรงให้กับจูบครั้งนี้
ทำเอาจูบครั้งก่อนหน้านี้มันกลายเป็นเพียงการเอาปากแตะปากแบบเด็กๆไปเลยเสียด้วยซ้ำ
พี่ฟู่คลึงริมฝีปากของเราไปมา ดูดดึงแต่ละทีก็ทำเอาเราหายใจไม่ทั่วท้องไปด้วย
ไม่คิดมาก่อนเลยว่าพี่ฟู่มันจะจูบเก่งขนาดนี้
เรียวลิ้นของพี่ฟู่ไล่เลียอยู่บนริมฝีปากในบางจังหวะ
พลางขบกัดเบาๆจนเราสะท้านไปทั้งตัว
“แฮ่ก...อื้อ”
ผ่านไปเนิ่นนานกว่าพี่ฟู่จะผละออกให้เราได้พักหายใจ
ภาพตรงหน้ามัวไปหมดเพราะดวงตาของเราฉ่ำวาวไปด้วยหยาดน้ำ พี่ฟู่หายใจแรงมากแต่ก็ไม่ต่างอะไรกันกับเรา
หน้าท้องเริ่มหดเกร็งเมื่อรู้สึกได้ถึงมือใหญ่ๆของพี่ชายเพื่อนไล้ไปมาอยู่ตรงนั้น
ก่อนที่ไม่กี่วินาทีต่อมาเราจะรู้สึกได้ว่ากางเกงขาสั้นค่อยๆถูกกระตุกดึงออกไปจากร่างกาย
มือทั้งสองข้างรีบเลื่อนไปจับแขนพี่ฟู่เอาไว้ทันที อยากจะยกขาขึ้นเพื่อปกปิดบางส่วนที่กำลังแสดงอารมณ์ของตัวเอง
แต่ดูเหมือนพี่ฟู่จะรู้ทัน เลยใช้ขาของตัวเองให้การสกัดกั้นเราเอาไว้
บ้าเอ้ย...เริ่มอายขึ้นมาแล้ว
พี่ฟู่มันจะจ้องอะไรขนาดนั้น!
“อ้ะ...”
เราร้องออกมาเบาๆเมื่อพี่ฟู่เลื่อนมือไปสะกิดมันผ่านชั้นในตัวบาง
พอได้ยินเสียงแบบนั้นพี่ฟู่ก็ดูจะชอบใจใหญ่ถึงได้สะกิดมันไม่หยุด เราเชิดหน้าขึ้น
ก่อนจะซุกหน้าลงกับท่อนแขนของอีกคน มู่เป็นคนผิวขาวจัดอยู่แล้ว พอมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้จู่ๆก็กลับแดงขึ้นมาเสียดื้อ
เราเสียเปรียบพี่ฟู่ชะมัด เขายังมีท่อนล่างติดตัวอยู่
แต่ดูเราตอนนี้สิ เหลือแค่ชั้นในตัวเดียวแล้ว
“พ...พี่ฟู่”
“อะไรคะ”
“อย่า...พอแล้ว อย่าแกล้งมู่” เราเอ่ยออกมาเสียงเบา
พี่ฟู่ก้มลงมาใกล้แล้วกดจูบลงบนใบหู
เขาไล้มือไปมาอยู่อย่างนั้นจนทำเรารู้สึกหวิวไปหมดทั้งตัว แอบได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆดังมาจากอีกคน หนอย เล่นกันแบบนี้ได้ยังไง!
“โอเค ไม่แกล้งแล้วก็ได้ค่ะ”
“...”
“พี่รู้นะว่าเธอเตรียมของเอาไว้แล้ว”
อยะ...อย่ามาตลก!
รู้ได้ยังไง! ไปเห็นได้ยังไง!
“โตเป็นสาวแล้วนะคะเนี่ย”
ใครก็ได้หาผ้ามาอุดปากพี่ฟู่ทีได้ไหม
ทำไมวันนี้มันพูดเยอะเป็นพิเศษแบบนี้ล่ะเนี่ย
แน่นอนว่าระดับมู่อิ๋งที่พอจะศึกษาเรื่องพวกนี้มาบ้างมันก็ไม่แปลกอะไรนักที่จะมีของพวกนั้นติดห้องเอาไว้
เผื่อฉุกเฉินได้เสียกันกับใครขึ้นมาจะได้ไม่ต้องวิ่งลงไปซื้อกันให้ยาก
แต่ที่ทำเราตกใจก็คือพี่ฟู่มันดันรู้ด้วยว่าเรามีนี่สิ แถมมากไปกว่านั้นเขายังรู้อีกว่าเราเก็บเอาไว้ตรงไหน
เราอ้าปากค้างเลยพอพี่ฟู่เดินกลับมาหากันพร้อมอุปกรณ์ในมือแบบนั้น
“ไท่บอกพี่หมดทุกอย่างเลยค่ะ
ถ้าหมวยอยากจะด่า หมวยต้องด่าให้ถูกคนนะคะ”
ไอ้ไท่!
เพื่อนทรยศ ทำไมทำกันแบบนี้ล่ะเนี่ย!
เดี๋ยวเถอะ คอยดู
รอเจอหน้ากันอีกรอบก่อนแล้วจะไปด่าจนกว่าหูจะดับไปข้างเลย ฮึ่ย!
“ดะ..เดี๋ยว!พี่ฟู่”
“คะ?” ให้ตายสิ อย่ามาคะขาได้ไหมเนี่ย ไม่ชอบเลย
มันจั้กจี้ยังไงก็ไม่รู้ ไม่ชอบผู้ชายคะขา จริตจะก้านมันเยอะ
“ทำเป็นจริงๆใช่ไหม” เรากลั้นใจถามเขาออกไปตรงๆ เพราะเอาจริงๆ
จนตอนนี้ก็ยังไม่ค่อยมั่นใจสักเท่าไหร่ว่าพี่ฟู่มันจะเตรียมตัวเป็น ก็แน่
คนที่ศึกษาจนเชี่ยวชาญน่ะมันเราแท้ๆ
พอเห็นพี่ฟู่ทำท่าจะถอดชั้นในเราออกมันก็เลยแอบรู้สึกกลัวขึ้นมานิดๆ และดูเหมือนพี่ฟู่เองก็จะรู้ว่าเรากังวล
อีกฝ่ายเลยสร้างความมั่นใจจโดยการโน้มหน้าลงมาจูบกันอีกครั้ง
ใบหน้าเห่อร้อนไปหมดเมื่อมืออีกข้างของคนเป็นพี่ดึงเสื้อผ้าชิ้นสุดท้ายออก
เราหลับตาปี๋ ก่อนจะรีบกอดคอพี่ฟู่ลงมาหา ซุกหน้าลงกับอกของอีกคนทันที
โอ้ย เริ่มอายแล้ว
นี่มันเปลื้องผ้าต่อหน้าพี่ฟู่เลย
“ใจเย็นๆ”
แอบได้ยินเสียงพี่ฟู่กระซิบเบาๆอยู่ข้างหู
เขาขยับตัวเล็กน้อย เดาว่าตอนนี้พี่เขาก็คงกำลังจัดการตัวเองให้พร้อมอยู่นั่นแหละ จนตอนนี้ก็ยังไม่กล้าจะลืมตาขึ้นมองเลยว่าอีกคนกำลังทำอะไรอยู่
ถึงขั้นไหนแล้ว ความใจกล้าของมู่อิ๋งลดลงเหลือไม่กี่ขีด
พอมือเย็นๆของพี่ฟู่แตะลงบนหน้าท้องเราก็สะดุ้งเฮือกไปหมด
“ใจเย็นนะ”
“อื้อ”
มา...มาแล้ว มันมาแล้ว
สัมผัสเย็นชื้นค่อยๆคืบคลานเข้ามาภายในตัว
รู้สึกได้เลยว่าเราแอบบีบรัดนิ้วมือนั้นมากขนาดไหน แน่ล่ะ จู่ๆก็มีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาแบบนี้มันก็ต้องมีสะดุ้งมีตกใจกันบ้าง
“เดี๋ยว อื้อ!” มืออีกข้างของพี่ฟู่เลื่อนมาจับตัวตนของเราเอาไว้ก่อนจะขยับรูดมันขึ้นลงช้าๆ
แค่นั้นก็เสียวปราดไปหมดจนต้องจิกเท้าลงกับที่นอน
แผ่นอกบางกระเพื่อมขึ้นลงไม่เป็นจังหวะ เราเม้มปากแน่นเพื่อกลั้นเสียง เหมือนพี่ฟู่จะรู้ว่าถ้าทำแบบนี้เราจะปั่นป่วนขนาดไหน
เขาเลยรังแกกันหนักกว่าเดิม ค่อยเพิ่มนิ้วเข้ามา เพิ่มจังหวะให้เร็วขึ้น งอนิ้วแล้วกระทุ้งจนไปโดนจุดบางจุด
มืออีกข้างที่กอบกุมส่วนนั้นก็ขยับเร็วขึ้นจนมู่อิ๋งเผลอยกสะโพกลอยขึ้นจากเตียง
ไม่ ไม่เอาแบบนี้ มันมากเกินไป
มันมากเกินไป
“ฮึก...อื้อ! อื้อ!”
ในขณะที่เรากำลังคลั่งสัมผัสของพี่เขาจนแทบจะบ้า
จู่ๆพี่มันก็หยุดทุกอย่างเอาไว้เสียอย่างนั้น นิ้วมือถูกถอนออก เช่นกันกับมือที่จับตรงนั้นของเราเช่นกัน
พอถูกทิ้งให้ค้างเติ่งแบบนั้นเราก็ขมวดคิ้วฉับทันที
ลืมตามองดูคนใจร้ายที่กลั่นแกล้งเรา
บ้าเอ้ย....
นี่มันไม่ใช่พี่ฟู่
นี่มันไม่ใช่พี่ฟู่เลยสักนิดเดีย แม้แต่พี่ต้องก็เทียบไม่ติด!
เราหอบหายใจแรงมองดูภาพตรงหน้า
พี่ฟู่ค่อยๆขยับเข้ามาใกล้ ใบหน้าขาวตี๋ก้มลงมาเพื่อพรมจูบเบาๆทั่วแผ่นอก เขาช้อนตามองเราเล็กน้อย
ก่อนที่จะจับขาเราอ้าออกให้กว้างกว่าเดิม หมอนใบหนึ่งถูกพี่ฟู่หยิบเอามารองบั้นเอวให้กัน
หัวใจเต้นแรงขึ้นมาทันทีเมื่อพบว่าตอนนี้ทั้งเราทั้งพี่ฟู่ต่างก็ไม่เหลือเสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว
เราไล่สายตามองดูหัวยุ่งที่รับกันกับใบหน้าที่กำลังมีอารมณ์ของพี่ฟู่ในตอนนี้
ไหนจะหน้าท้องที่หดเกร็ง วีไลน์ที่เห็นชัดเจน...และตรงนั้นของเขา
มู่อิ๋งกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากเมื่อเห็นว่าความจริงแล้วภายใต้กางเกงผ้าแพรจีนมันมีอะไรซ่อนเอาไว้
ถามจริง พี่ฟู่ ถามจริงๆนะ...เลี้ยงมันด้วยอะไรวะ
กินแค่ชาแล้วมันแข็งแรงขนาดนี้ได้ยังไง
“ช้าๆนะ...”
“ค่ะ พี่จะไม่ทำให้เธอเจ็บแน่นอน”
“...”
“สัญญาเลย”
พี่ฟู่ก้มลงมาจูบเบาๆอีกครั้ง
ก่อนที่เขาจะจ่อส่วนหัวเข้าที่ปากทาง ไม่กี่วินาทีต่อมาความรู้สึกเจ็บตึงก็เกิดขึ้น
มือทั้งสองข้างรีบหาที่เกาะเกี่ยว มันแอบเจ็บอยู่เหมือนกัน
แต่มันก็ไม่ได้ถึงขั้นจะทนไม่ไหว พี่ฟู่ค่อยๆดันมันเข้ามาทีละนิดๆ
จนในที่สุดก็ส่งมันเข้ามาได้จนสุด ทั้งเราทั้งเขาต่างหอบหายใจเสียงดังลั่นห้อง
เราเหนียวตัวไปหมดแม้จะอยู่ในห้องแอร์ก็ตามที พี่ฟู่หยุดพักนิ่งๆให้เราได้ปรับตัว
เขาใช้แขนทั้งสองข้างเท้าลงกับเตียง มองหน้าเราแล้วยิ้มออกมา มู่อิ๋งใจกระตุกทันที
จู่ๆพี่ฟู่มันก็หล่อ มันก็ฮอตเฉยเลย
ป๊า ม๊า...นี่แหละผัวหนู
“อ้ะ!
อย...อย่าเพิ่ง อื้อ!”
เราร้องห้ามเมื่อพี่ฟู่มันเริ่มขยับช่วงล่าง
ตอนแรกก็จังหวะช้าเนิบ ค่อยๆดึงออก แล้วใส่กลับเข้ามาใหม่
ทุกครั้งที่มันเข้ามาก็ทำเรารู้สึกแน่นไปหมด
มือทั้งสองข้างเลื่อนไปยันแผ่นอกของคนอายุมากกว่าเอาไว้
หยาดน้ำตาค่อยๆไหลออกมาจากหางตา ร่วงลงไปบนที่นอน ตอนนี้มันยังเจ็บอยู่
เลยทำให้เราเบ้หน้าออกมาบ้างในบางจังหวะ
“ขอโทษนะคะ”
“อื้อ!”
“เจ็บมากเหรอ ให้พี่หยุดไหม”
“ไม่”
“หมวย”
“มัน...ก็ไม่ได้เจ็บขนาดนั้น อ้ะ!...แล้ว”
มือข้างหนึ่งของพี่ฟู่เลื่อนมาช่วยชักรูดแท่งเนื้อของเรา
ก้มลงมองดูพี่ฟู่ช่วยเราทั้งข้างหน้าข้างหลังแบบนั้นก็พลันหน้าเห่อร้อนขึ้นมา ส่วนนั้นที่ถูกพี่ฟู่จับกุมเอาไว้มันมีขนาดพอดีมือของพี่ฟู่เลย
เล็กๆ จิ๋วๆอย่างกับหนอนชาเขียวเลยมั้ง น่าอายชะมัดที่พี่ฟู่เห็นมันเข้าแล้วจนได้
เนี่ย เกิดเป็นคนเอเชียมันชอบมีปัญหาตรงนี้นี่แหละ
แต่อีพี่ฟู่น่ะสิ!
ผ่าเหล่าผ่ากอ มันโตขนาดนั้นได้ยังไง!
“อ้ะ อื้อ!”
แต่หลังจากที่พี่ฟู่จับทางถูก
เขาก็ดูเหมือนจะรู้แล้วว่าควรทำอย่างไรต่อ อีกฝ่ายค่อยๆผละออก
มือหนาจับตรึงเอวของเราเอาไว้แล้วกระแทกกระทั้นเข้ามา จังหวะช้าเนิบค่อยๆไต่เร็วขึ้นทีละนิดๆ
จนในที่สุดมันก็เร็วมากพอที่จะลบเลือนความรู้สึกเจ็บพวกนั้นแล้ว แต่กลับมีบางอย่างเกิดขึ้นแทนที่
เราพยายามที่จะกลั้นเสียงร้องของตัวเองไม่ให้มันดังเกินไป
เพราะกลัวมันจะดังจนข้างห้องได้ยิน
แต่ดูท่าทางพี่ฟู่มันจะไม่ให้ความร่วมมืออะไรกันเลย เขายังคงหยัดเอวกระหน่ำใส่รังแกกันอยู่อย่างนั้น
มือทั้งสองข้างของพี่ฟู่ดึงให้เราเข้าไปใกล้กว่าเดิมจนมันเข้ามาได้ลึก
พี่ฟู่ในตอนนี้ดูท่าทางจะไม่สนโลกภายนอกแล้ว
ดวงตาสีเข้มฉายแววพอใจเมื่อก้มลงมองดูเรา
ตั่วเฮียมันเซ็กซี่จังวะวันนี้...แค่มองเขาหอบหายใจหนักๆก็เสียดเสียวไปหมดทั้งตัว
“อื้อ!” เราหลุดครางออกมาจนได้เมื่อพี่ฟู่มันเปลี่ยนท่า
อีกฝ่ายถอนตัวออกแล้วพลิกเราให้นอนคว่ำลงไปกับเตียง
ยังไม่ทันที่จะได้จัดท่าทางดีๆพี่ฟู่ก็ขยับเข้ามาสวมกอดจากทางด้านหลังแล้วสอดใส่มันเข้ามาในช่องทางอ่อนนุ่มอีกครั้ง
แขนทั้งสองข้างของเราก็อ่อนแรงลงทันที ซบหน้าลงไปกับเตียง ปล่อยให้พี่ฟู่มันคุมเกมอีกครั้ง
บ้าเอ้ย...เวลาที่คนเราได้มีอะไรกันกับแฟนมันรู้สึกแบบนี้เองเหรอวะ
เราก้มมองลอดลงไปใต้หว่างขาของตัวเอง
ใบหน้าร้อนผ่าวมากกว่าเดิมเมื่อเห็นภาพที่พี่ฟู่มันสอดใส่ร่างกายเข้ามารัวๆแบบนั้น
ไอ้เจ้านั่นของเราก็แกว่งไปมาในอากาศ
ของเหลวค่อยๆไหลเยิ้มออกมาจนมันเปรอะเปื้อนผ้าปูที่นอน
มู่อิ๋งว่าตอนนี้มู่อิ๋งจะไม่ไหวแล้ว...จะไม่ไหวที่แปลว่าจะไม่ไหวจริงๆ
ริมฝีปากของพี่ฟู่พรมจูบไปทั่วแผ่นหลัง
ไล้ไปทั่ว ไม่ว่าจะเป็นท้ายทอยหรือหลังใบหู เขาขบกันเบาๆลงบนหัวไหล่ แค่นั้นเราก็สะท้านเฮือก
ขนลุกซู่ไปหมด พี่ฟู่หยัดกายเข้ามาหนักๆ เราถึงได้เริ่มจิกทึ้งผ้าปูที่นอนแน่น
“พี่ฟู่...มู่ มู่ไม่ไหวแล้ว
ฮึก...”
“...”
“เบาลง อ้ะ!
เบาลงหน่อย”
“...”
“อ้ะ...อ๊า!”
และแล้วสิ่งที่เราคาดเอาไว้มันก็เกิดขึ้น
พี่ฟู่หยัดเอวใส่อีกแค่ไม่กี่ครั้งเราก็รู้สึกเหมือนสติจะหลุดไปชั่วขณะ
มันเกร็งไปหมดทั้งตัว เสียววูบไปหมดจนน้ำไหลออกมา เสียงหอบหายใจหนักดังลั่นห้อง
เราอ้าปากหอบหายใจ ก่อนที่จะค่อยๆทิ้งตัวนอนราบไปกับเตียง สัมผัสเปียกชื้นอยู่แถวๆหน้าขาทำให้เราเริ่มรู้สึกกระดากอายขึ้นมาทันที
โอ้ย
นี่เรากับพี่ฟู่ทำเรื่องแบบนั้นกันลงไปจริงๆสินะ ทำลงไปแล้วจริงๆใช่ไหม
“หนูคะ” พี่ฟู่ยังคงค้างมันเอาไว้ในตัวเราทั้งอย่างนั้น
รับรู้ได้เลยว่าภายในมันบีบรัดอีกฝ่ายมากขนาดไหน อีกฝ่ายโน้มหน้าลงมากระซิบข้างหู เสียงพี่ฟู่แหบพร่ากว่าที่เคยทำให้รู้สึกไม่ชินขึ้นมาเสียดื้อๆ
“...”
“พี่ยังไม่เสร็จค่ะ”
ดะ...เดี๋ยว!
แต่มู่เหนื่อยแล้วนะ มู่เองก็เพิ่งเสร็จไป!
“หนูคะ”
“อย่า...อย่ามาเรียกมู่แบบนั้นนะ”
“พี่ถามอะไรหน่อย”
“อะไร”
“หนูยืนไหวไหมคะ”
“พี่...”
“ยืนให้พี่สักครั้งได้ไหมคะหมวย”
โอ้..มาย...ก้อด
ใคร!
ใครมันเป็นคนบอกว่าตั่วเฮียกางเกงผ้าแพรทำอะไรไม่เป็น ใครบอกว่าพี่ฟู่มันเป็นผู้ชายแกงจืด! คุณหลอกดาว! ผู้ชายบ้าอะไร ไม่ตรงปกที่สุดแล้ว
มู่ขอบอกเลยว่าตอนนี้แม้แต่ลาบหมูหน้าปากซอยก็แซ่บเท่าแกงจืดถ้วยนี้ไม่ติด
มีร้อยให้ร้อย มีล้านให้ล้าน!
ยอมแล้ว พี่ฟู่ มู่ยอมพี่แล้วววว
#อย่าแผ่วดิฟู่
กลับไปติดตามตอนต่อไปกันได้ที่เว็บหลังค่ะ
อันนี้เป็นแอคเคาท์นิยายของเราเอง สามารถไปติดตาม ไปพูดคุยกันได้นะคะ https://twitter.com/littleskyofme
