[NC] จิ๋วแต่ไจ๋ CHAPTER 33
“ยกสะโพกหน่อยครับ”
พี่ไจ๋ในวันนี้บอกง่าย
แต่อาจจะเชื่องช้านิดหน่อยเพราะเขินอาย โชกุนรู้ดีว่าที่ทำอยู่ตอนนี้มันกำลังไปไกลมากขึ้นทุกที
แต่เขาก็ไม่อาจจะหยุดตัวเองได้ ในเมื่อไจ๋เองก็ยินยอมพร้อมใจ ไม่ได้เอ่ยปากห้ามกัน
ราวกับรู้อยู่แล้วว่าอย่างไรสักวันพวกเขาก็คงต้องทำอะไรไปไกลกว่ากอดและจูบ
โชกุนได้แต่กัดฟันข่มใจเมื่อมือใหญ่ของเขาค่อยๆสัมผัสลงบนบั้นเอวและสะโพกของพี่ไจ๋
ลูบไล้ไปมาเบาๆ เพียงเท่านั้นพี่ไจ๋ก็ยิ่งกำหมอนแน่นกว่าเดิม
โชกุนก็ไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งเขาจะมีโอกาสได้มองเห็นภาพพี่ไจ๋นอนตัวแดงอยู่ใต้ร่างตัวเองจริงๆแบบนี้
กดจูบลงไปบนหัวไหล่ข้างหนึ่ง
พร้อมกับใช้ปลายนิ้วชุ่มเจลค่อยๆกดแทรกเข้าไปยังช่องทางสีอ่อน ลมหายใจร้อนๆของโชกุนเป่ารดลงบนซอกคอจนทำให้ไจ๋แทบจะบ้าตาย
หลับตาปี๋เมื่อรู้สึกได้ถึงการขยับเคลื่อนไหวของเจ้านิ้วนั่นภายในร่างกายของตัวเอง
โชกุนขยับมันไปมาเชื่องช้า เดี๋ยวก็ถูไถไปกับผนังนิ่มจนไจ๋ตัวอ่อนยวบไปหมด
“เจ็บไหม
เจ็บหรือเปล่า”
“ม...ไม่เจ็บครับ”
“โชเพิ่มนิ้วนะ”
“...”
“ได้ไหมครับ”
“อื้อ”
โชกุนขออนุญาตเขาแทบจะทุกขั้นตอน
เริ่มตั้งแต่สัมผัสกัน มาจนถึงขั้นนี้ โชกุนก็เอ่ยถามตลอดว่าให้ทำได้ไหม
ทำได้หรือเปล่า ไจ๋เขินอายเกินกว่าจะตอบ
อยากให้น้องเลิกใช้น้ำเสียงเซ็กซี่แบบนั้นมาถามกันเสียที อยากทำอะไรก็ทำไปเงียบๆไม่ได้หรือไง!
“อื้อ อย่ากัดพี่ไจ๋แรง”
“ขอโทษครับ”
ไจ๋สะดุ้งเล็กน้อยแล้วจึงเอ่ยปากท้วงเมื่อโชกุนอ้าปากกัดช่วงหัวไหล่ พอถูกพี่ไจ๋ปรามก็เลยค่อยๆจูบซับร่องรอยสีชมพูจางๆแผ่วเบา
ไจ๋หลับตาปี๋ ซุกหน้าลงกับหมอนใบโตที่กอดอยู่ ปล่อยให้บรรดานิ้วของโชกุนค่อยๆขยับไปมาภายในร่างกายตัวเอง
ท้องน้อยรู้สึกปั่นป่วนไปหมด ร้อนผ่าวจนทนไม่ไหว
ยิ่งพอโชกุนเลื่อนมืออีกข้างไปลูบไล้หน้าท้องตัวเอง ไจ๋ก็เผลอหดเกร็งโดยอัตโนมัติ
หลุดเสียงร้องอู้อี้ออกมาในจังหวะที่โชกุนเริ่มซุกซน ใช้ปลายนิ้วเขี่ยสะกิดยอดอกพี่ไจ๋เบาๆอย่างหยอกล้อ
“อื้อ...”
“พี่ไจ๋ครับ”
“...”
“พี่ไจ๋”
“อะไร”
“จะทำท่านี้จริงๆใช่ไหม”
โชกุนเอ่ยถาม
เพราะคิดว่าถ้าหากเริ่มต้นครั้งแรกกันด้วยท่านี้แล้วพี่ไจ๋อาจจะไม่ชอบผลที่ตามมาเท่าไรนัก
แต่เขาก็ประเมินความดื้อของพี่ไอ้เจ๋งน้อยเกินไป จนแล้วจนรอดไจ๋ก็ยังจะทำท่านี้ เพียงแค่เพราะไม่กล้าที่จะหันหน้ากลับมามองโชกุนเต็มๆตา
ซึ่งโชกุนเองก็เข้าใจดี แม้ว่าในใจลึกๆจะเรียกร้องแทบตาย
อยากเห็นสีหน้าของพี่ไจ๋เวลาที่พวกเขาทำเรื่องพวกนี้ด้วยกันก็เถอะ แต่เพราะเข้าใจดีว่าพี่ไจ๋เป็นคนขี้อายมากอยู่แล้ว
ยิ่งตอนนี้เขาก็คงจะอายจนทำตัวไม่ถูก พี่ไจ๋ยอมให้เขาขนาดนี้แล้ว
วันนี้ตามใจพี่ไจ๋สักอย่างก็ไม่เป็นไรหรอก
ไว้รอบหน้า ค่อยเอาท่าที่ตัวเองชอบก็ได้
“ไม่ต้องเกร็ง
หายใจเข้าลึกๆ”
จะไม่ให้พี่ไจ๋เกร็งได้ยังไง! เลิกมากระซิบข้างหูกันแบบนี้ก่อน!
ไจ๋รู้สึกได้ถึงฝ่ามือใหญ่ที่ค่อยๆช่วยจัดแจงท่าทางให้
โชกุนจับสะโพกยกสูงขึ้น ขยับขาทั้งสองข้างให้ออกห่างจากกันทีละนิด แผ่นหลังของไจ๋ถูกกดเบาๆให้ลาดลงตามแนว
ไม่ว่าปลายนิ้วของโชกุนจะแตะลงตรงไหนก็เหมือนถูกไฟฟ้าช็อตไปเสียทุกจุด สั่นหงึกๆ
ไม่รู้ว่าเพราะความกลัวหรือเพราะตื่นเต้นกันแน่
ไจ๋มองไม่เห็นอะไรทั้งนั้น
ไม่กล้ามองอะไรทั้งนั้น มีแต่โชกุนที่มองเห็นทุกอย่าง เก็บรายละเอียดทุกอย่างเอาไว้ในหัวจนหมด
ไล่ลงมาตั้งแต่ท้ายทอย หัวไหล่แดงๆ แผ่นหลังขาวเนียน จรดบั้นท้ายและรอยจีบสีสวยที่กำลังขยับไปมาทีละนิด
“อ้ะ!...โช โช อย่าเพิ่ง”
“เจ็บเหรอ”
พอเริ่มขั้นตอนต่อมา
โชกุนขยับแทรกกายใส่ยังไม่ถึงไหนพี่ไจ๋ก็ร้องออกมา มือข้างหนึ่งผวาเลื่อนมาดันหน้าขาของโชกุนเอาไว้
ท่าทางที่ถูกจัดให้ตอนแรกกำลังเปลี่ยนไป ไจ๋ขยับทีละนิดเพราะเริ่มรู้สึกไม่สบายตัวนัก
หางตามีน้ำตาซึมนิดๆ ไม่ชินเลยกับสิ่งใหม่ที่เพิ่งได้เรียนรู้ โชกุนจึงขยับเข้ามาจนแผ่นอกแนบชิดกับหลังชื้นเหงื่อ
โอบกอดกันพลางปลอบประโลมด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน พรมจูบทั่วซอกคอและไหล่ของไจ๋
ค่อยๆหยัดกายเข้ามาทีละนิดอย่างใจเย็น ไม่รีบร้อน ได้ยินเสียงไจ๋ในตอนนี้ก็เริ่มรู้สึกผิดขึ้นมาแล้วที่อาจจะพาพี่เขามาไกลจนเกินไป
หรือบางทีพี่ไจ๋อาจจะยังไม่พร้อมสำหรับเรื่องนี้
เขากัดฟันแน่น
รู้สึกได้ถึงแรงบีบรัดมหาศาลจากภายในนั้น ขยับแทบไม่ได้ เท้าแขนทั้งสองข้างลงกับเตียง
ไจ๋จึงกอดแขนข้างหนึ่งของน้องเอาไว้ ทำใจกล้า ค่อยๆเอียงใบหน้าทีละนิดเพื่อที่จะมองหน้าโชกุนสักครั้ง
เข้าใจว่าตอนนี้โชกุนเองก็กำลังลำบากใจ
ไจ๋พยายามแล้วที่จะปล่อยตัวตามสัมผัสของน้อง แต่บางครั้งร่างกายมันก็ยังไม่คุ้นชินอยู่บ้าง
แพขนตาเปียกชื้นขยับขึ้นลงเชื่องช้า ก่อนที่เจ้าตัวจะค่อยๆขยับเข้าไปใกล้แขนของโชกุนแล้วกดจูบลงไปเบาๆ
มือของพี่ไจ๋ลูบไล้แขนข้างนั้นเพื่อปลอบกัน
“ไม่เป็นไรครับ
ไม่เป็นไร”
“พี่ไจ๋”
“พี่ไหว ไม่เป็นไร”
หัวใจของโชกุนพองโตไปหมด
ก้มลงไปหอมแก้มคนข้างล่างหนักๆ จนกระทั่งรู้สึกได้ว่าไจ๋กำลังผ่อนคลายทีละนิด
เขาถึงรู้ว่าตอนนี้ตัวเองคลำมาถูกทางแล้ว ไจ๋ชอบให้กอดให้หอม ยิ่งทำก็ยิ่งเคลิ้มง่ายจนทำให้อาการตื่นตระหนกในตอนแรกลดลงไปเยอะแล้ว
โชกุนจึงใช้โอกาสนี้ในการค่อยๆขยับเอวกระแทกเข้าไป ไจ๋ขยุ้มหมอนใบโตแน่น
มีบ้างที่จะดิ้นจนหลังโก่ง แต่พอได้ยินเสียงโชกุนเอ่ยปลอบประโลมพร้อมพรมจูบไปทั่วร่างกายก็กลับไปอ่อนยวบอีกครั้ง
“อ้ะ อ้ะ!”
ภายในท้องน้อยปั่นป่วนไปหมด
ความรู้สึกประหลาดนี้ทำให้ไจ๋ไม่รู้เลยว่าจะพูดอะไร บางอย่างมันเข้ามาลึกเกินไป
สัมผัสโดนจุดไหนไจ๋ก็จะขาดใจตายมันตรงนั้น
เสียงร้องน่าอายหลุดออกมาเรื่อยๆราวกับกลั้นไม่ไหวอีกต่อไป ไจ๋ค่อยๆยันแขนขึ้น ห้อยศีรษะลงเล็กน้อย
มองลอดแผ่นอกตัวเองลงไป เห็นส่วนอ่อนไหวของตัวเองกำลังขยับไปมาตามแรงกระแทก
มองเห็นโชกุนกำลังขยับเอวเข้าหากันเร็วขึ้น เร็วขึ้นเรื่อยๆ ทั่วทั้งตัวก็ร้อนรุมไปหมด
อายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน
“อ๊า! ฮึก...โช น้องโช”
“ตรงนี้เหรอ”
“โช อื้อ! อื้อ!”
ไจ๋ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
เขาสั่นหงึกไปทั่วทั้งตัวเหมือนถูกไฟฟ้าช็อต โชกุนใช้สองมือใหญ่จับยึดเอวเอาไว้ก่อนที่จะขยับเข้ามาลึกๆ
กระแทกย้ำลงบนจุดหนึ่งที่ทำให้ไจ๋ครางไม่หยุด หลับตาปี๋ คล้ายกับทั่วทั้งตัวกำลังสั่น
ปลายเท้าทั้งสองข้างจิกเกร็ง ยิ่งทำก็เหมือนโชกุนยิ่งได้ใจ
เลยเพิ่มทั้งแรงและความเร็วขึ้นเรื่อยๆ รังแกกันหนักหน่วง ไม่สงสารพี่ไจ๋ที่กำลังน้ำตาซึมเลยสักนิดเดียว
ไจ๋ไม่รู้ว่าจะอธิบายความรู้สึกในตอนนี้ว่าอย่างไรดี...รู้แค่ว่ามันมาก
ดีมากๆ
“อื้ออ!”
สักพักก็เหมือนไจ๋จะทนไม่ไหว
ของเหลวบางอย่างปะทุออกมาจากกลางกาย หยดแหมะลงบนผ้าที่ปูรองเอาไว้บนเตียง
ไจ๋เบ้หน้า สะอื้นไห้ฮักๆ ก่อนที่จะถูกจับให้พลิกตัวนอนหงาย
ในตอนนี้เองถึงได้มองเห็นโชกุนเต็มๆตา หัวใจของไจ๋สั่นไหวอย่างรุนแรง เบิกตากว้าง
จ้องมองใบหน้าของโชกุนด้วยความเขินอาย ไม่คิดว่าโชกุนคนนั้นจะโตมาเป็นชายหนุ่มที่สุดแสนจะฮอตขนาดนี้
ใบหน้าของโชกุนแดงก่ำ
เขาหอบหายใจหนักๆ ดวงตายังเต็มไปด้วยแรงอารมณ์ร้อนแรง
ร่างกายของโชกุนกำยำด้วยกล้ามเนื้อสมเป็นนักกีฬาทีมชาติ
หน้าท้องนั่น...ไล่ลงไปจนถึงจุดที่กำลังเชื่อมต่อกัน นั่นยิ่งทำให้ไจ๋ทำอะไรไม่ถูก
มือที่วางอยู่บนหน้าท้องตัวเองกำเอาไว้แน่นทันที
แอ่นท่อนบนขึ้นจนสันหลังโค้งเมื่อโชกุนหยัดกายกลับเข้ามาอีกครั้ง
พอสายตาประสานกัน
วินาทีนั้นหัวใจของไจ๋กระตุกวูบในทันที โชกุนยกยิ้มอันตราย
แลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเอง ก่อนจะเสยผมชื้นเหงื่อขึ้นแล้วขยับเอวเข้ามาลึกๆจนไจ๋ต้องเบ้หน้า
โชกุนในตอนนี้
ลบภาพเพื่อนน้องชายผู้สุดแสนจะน่ารักคนเดิมคนนั้นไปหมดแล้ว ไม่มีอีกแล้วหมาน้อยของพี่ไจ๋
มีแต่เสือร้ายที่พร้อมจะขย้ำกันให้แหลกคาเตียง
“อ้ะ โช!”
ไจ๋เผลอกัดริมฝีปากตัวเอง
โชกุนมองเห็นจึงโน้มตัวลงมาหา มอบจูบอันร้อนแรงให้ จับมือข้างหนึ่งของไจ๋ให้ขยุ้มเส้นผมของตัวเอง
หลอกล่อจนไจ๋เคลิ้ม อาศัยจังหวะที่อีกคนเผยอปากสอดลิ้นเข้าไปหยอกล้อ ด้านล่างขยับกระแทกไม่หยุด
เหมือนลืมความตั้งใจแรกที่จะอ่อนโยนกับพี่ไจ๋ไปแล้ว ได้ยินเสียงร้องหวานหูหนักๆเข้าเขาก็มีสติหลุดบ้างเหมือนกัน
ยิ่งเห็นไจ๋เกร็งหน้าท้องเวลาที่เขาขยับกระแทกลึกๆ
ได้เห็นสีหน้าที่เต็มไปด้วยอารมณ์ของไจ๋แล้ว ใครมันจะไปทนไหว
เดิมทีเขาไม่เคยชอบเลยที่เห็นพี่ไจ๋ร้องไห้
แต่ตอนนี้ พอได้เห็นตาฉ่ำวาวของพี่ไจ๋ กลับรู้สึกว่ามันหวานเชื่อมจนละสายตาไปไหนไม่ได้เสียอย่างนั้น
จะว่าเขาโรคจิตก็ได้
แต่เขาชอบเหลือเกินที่ได้เห็นไจ๋บิดตัวเร่าๆเพราะทรมานจากความเสียดเสียวแบบนี้
ไม่คิดเหมือนกันว่าจะมีวันได้เห็นพี่ไจ๋ผู้ใสซื่อกำลังครวญครางตาหวานเยิ้มอยู่บนเตียงของตัวเอง
พร้อมร้องเรียกชื่อกันเสียงกระเส่าไม่ขาดปากแบบนี้
“โช...น้องโช”
“...”
“อ้ะ อ้า!”
พี่ไจ๋เบ้หน้า
มือข้างหนึ่งจับแขนของโชกุนเอาไว้แน่น ส่วนมืออีกข้างก็ดันหน้าท้องแกร่งของโชกุนเอาไว้เพราะเริ่มจุก
โชกุนใช้แรงเยอะขนาดนี้กะจะเอาให้เขาตายคาเตียงเลยใช่ไหม
ไจ๋รู้สึกว่าตัวเองอาจจะคิดผิดแล้วที่จะตามใจน้องในวันนี้
เพราะโชกุนคิดอยากจะเปลี่ยนท่าก็ทำตามใจตัวเองโดยที่ไม่บอกกันเลย
สักพักเรียวขาทั้งสองข้างของไจ๋ก็ถูกจับยกขึ้น โชกุนกอดรวบมันเอาไว้แนบแผ่นอกตัวเองแล้วกระแทกเข้ามารัวๆ
จนแล้วจนรอด ไจ๋ก็กระตุกสั่นไปทั้งตัวแล้วปลดปล่อยบางอย่างออกมาจนเลอะหน้าท้องตัวเองอีกครั้ง
เป็นสองรอบที่สูบเรี่ยวแรงของไจ๋ไปจนหมด อ้าปากหอบคราง
เผยให้เห็นเรียวลิ้นสีสดตัดกันกับฟันขาวๆ
ภาพนั้นช่างดูอีโรติกอย่างน่าประหลาดในสายตาของคนมอง
โชกุกัดฟันแน่นเมื่อรู้สึกถึงแรงบีบรัดหนักๆ เขาอยากได้มากกว่านี้ ต้องการมากกว่านี้
“อื้อ! ย..ยังอีกเหรอ อ้ะ! พี่ไจ๋เหนื่อยแล้ว เหนื่อยแล้ว”
ขาข้างหนึ่งของไจ๋ถูกมือใหญ่จับกดลงกับเตียง
ส่วนอีกข้างยังคงค้างอยู่บนไหล่แกร่ง โชกุนเอียงหน้าซบลงบนนั้นก่อนจะอ้าปากลากลิ้นเลียตามความยาวน่อง
ไจ๋ได้แต่นอนตาโต ใจสั่นกับท่าทางเช่นนั้น
ไม่รู้ตัวเลยว่าเผลอกระตุกตอดรับเจ้าสิ่งที่อยู่ภายในตัว
ดวงตาของโชกุนวาววับ เริ่มทำการเอาแต่ใจอีกครั้งและอีกครั้ง
ไจ๋ตาปรือปรอยไปหมด ร้องครางจนเสียงแหบ สองมือขยุ้มผ้าปูจนยับยู่ยี่
เส้นผมกระเซอะกระเซิงไม่ต่างอะไรกับโชกุนในตอนนี้ ทั่วทั้งเรือนร่างปรากฏร่องรอยเป็นจุดๆอันเกิดจากการที่โชกุนขบกัดลงมา
ร้องท้วงไปน้องก็ไม่สน โดยเฉพาะยอดอกที่ถูกรังแกหนักที่สุด มันถูกดูดดึง บดขยี้จนไจ๋แอบรู้สึกเจ็บตึง
รอบๆนั่นมีรอยฟันอย่างเห็นได้ชัด หน้าท้องของไจ๋เปรอะไปด้วยของเหลวจำนวนมากเนื่องจากเก็บกดเอาไว้นานพอสมควร
ครั้งนี้ได้ฤกษ์ปลดปล่อยมันก็ออกมาเต็มที่
ไจ๋ไม่รู้แล้วว่าตอนนี้ตัวเองและโชกุนจะสุขสมไปกี่ครั้ง
แต่มันก็เหมือนยังไม่พอสำหรับพ่อนักกีฬาหนุ่มคนนั้น ไม่รู้ไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน
ความอยากของโชกุนในครั้งนี้มากมายเหลือเกิน เปลี่ยนท่าไปไม่รู้ตั้งเท่าไร
จนในที่สุดไจ๋ก็ถูกพลิกให้มานั่งอยู่ด้านบน นั่งทับโชกุนที่กำลังนั่งอยู่เช่นกัน
ใบหน้าของน้องอยู่ตรงหน้าอกพอดี เขาจึงใช้ลิ้นในการบดขยี้ยอดอกสีก่ำของไจ๋ย้ำๆ
คนอายุมากกว่าแทบจะไม่เหลือแรงขยับตัวอีกแล้ว ยกสะโพกได้ไม่กี่ครั้งก็ทรุดตัวลง ซบคาอกแกร่งชื้นเหงื่อของน้องอย่างคนหมดแรง
“พอแล้ว พอแล้วนะ
พอเถอะ พี่ไจ๋เหนื่อย ไม่ไหวแล้ว...”
โอดครวญอย่างลืมอาย
ไม่สนแล้วว่ามันจะดูน่าขำขนาดไหนทั้งที่ตัวเองอายุมากกว่าแท้ๆแต่กลับเอ่ยปากขอร้องบอกพอแล้วซ้ำๆเพราะเหนื่อย
ไม่มีแรง ไม่มีอะไรจะให้โชกุนรีดเค้นออกมาจากร่างกายอีกแล้ว
“ครับ พอแล้ว
วันนี้พอแค่นี้”
ยังดีที่ครั้งนี้โชกุนยอมรับฟังคำขอร้องของไจ๋
น้องโอบกอดเอาไว้ แช่กายใหญ่ภายในช่องทางด้านหลัง อิดออดไม่ยอมเอาออก
จนไจ๋ต้องสะอื้นงอแงออกไป โชกุนถึงได้ยอมผละออกให้ มันรู้สึกโล่งวาบไปหมด
ในท้องน้อยว่างเปล่า
ไจ๋หน้าแดงแจ๋เมื่อได้เห็นถุงยางอนามัยเต็มไปด้วยของเหลวสีขาวที่ออกมาจากตัวโชกุน
อายจนต้องซุกหน้าหนีเข้าแผ่นอกของโชกุน พวกเขาทั้งคู่โอบกอดกันและกัน
ลูบแผ่นหลังของพี่ไจ๋เบาๆไม่กี่ที ก็เหมือนกับไจ๋กำลังแน่นิ่งไปแล้ว
“จะหลับแล้วเหรอครับพี่ไจ๋”
“อือ...”
“เหนื่อยมากเลยใช่ไหม”
“อือ...”
“พี่ไจ๋ครับ”
“อื้อ...พี่ง่วงแล้ว”
“พี่ไจ๋”
“...”
“โชรักพี่ไจ๋มากนะ
รู้ไหม”
“...เหมือนกัน”
“อะไรเหมือนกัน”
“พี่ไจ๋ก็รักน้องโชมากๆเหมือนกันครับ
อื้อ...”
“ขยันทำตัวน่ารักจังนะ”
โชกุนไม่รู้แล้วว่าจะหาคำไหนมาชมพี่ชายไอ้เจ๋ง
วันนี้พี่ไจ๋ทำตัวน่ารักมากเกินไปจริงๆ
เขาปล่อยให้ไจ๋นอนพัก
ส่วนตัวเองก็กลับออกไปอาบน้ำใหม่อีกรอบ กลับมาอีกครั้งพร้อมผ้าเช็ดตัว พยายามจะข่มใจไม่ให้รู้สึกอะไรอีกกับภาพตรงหน้า
พี่ไจ๋นอนตะแคงข้างกอดเสื้อผ้าของเขาที่ถูกถอดทิ้งไว้ตั้งแต่ตอนเริ่ม ซุกหน้าลงไปแล้วผล็อยหลับไปทั้งอย่างนั้น
โชกุนยกมือขึ้นลูบหน้าเรียกสติ ตั้งใจโฟกัสกับการเช็ดตัวทำความสะอาดให้คนที่กำลังหลับอยู่
มือลากผ่านลงต่ำเรื่อยๆ ช่วงล่างตัวเองที่เคยสงบไปก็กลับมารู้สึกอึดอัดอีกครั้ง
จนแล้วจนรอดก็ต้องวิ่งกลับไปห้องน้ำ กว่าจะเรียกสติตัวเองกลับมาได้ กว่าจะล้มตัวลงนอนอย่างสงบใจก็กินเวลาไปชั่วค่อนคืนเลยทีเดียว
นอนมองเสี้ยวหน้าของไจ๋ที่โผล่พ้นผ้าห่มออกมา
ลมหายใจพรูเข้าออกสม่ำเสมอทำให้รู้ว่าตอนนี้ไจ๋คงเหนื่อยมากจริงๆ
เขาขยับเข้าไปใกล้แล้วใช้วงแขนกระชับเอาไว้ โอบกอดแล้วส่งผ่านไออุ่นเข้าไปหา หวังช่วยกล่อมให้พี่ไจ๋นอนหลับฝันดี
ขอบคุณในใจนับครั้งไม่ถ้วนให้กับสิ่งที่พี่ไจ๋เพิ่งจะมอบให้กันในคืนนี้
ปลายนิ้วลากไปตามกรอบหน้าของพี่ไจ๋แผ่วเบา
อดชื่นชมเครื่องหน้าของพี่ไจ๋ไม่ได้ เขานอนมองทั้งวันไม่มีเบื่อ
ไม่เคยรู้สึกว่าไจ๋เป็นคนที่ไร้เสน่ห์เลย ดวงตากลมโพ แพขนตาหนา ปลายจมูกนุ่มนิ่มน่ารัก
กับริมฝีปากที่มีแต่คำพูดน่าฟังหลุดออกมา ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองกำลังหลงใหลในตัวคนคนนี้มากขึ้นทุกที
ไอ้เจ๋งมันเอาผงพิกซี่มาเลี้ยงพี่ไจ๋หรือไงวะ
ทำไมโตมาน่ารักขนาดนี้
อา...ให้ตายสิ
นี่มึงยังสงบไม่ลงอีกเหรอโชกุน
วันนี้จะได้นอนไหม ห้ะ
To
be continued
#จิ๋วแต่ไจ๋
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น